Uloga interpretacije u promociji arheološkog nasleđa Srbije

Atrakcije kulturno-istorijskog nasleđa, kao što su arheološki lokaliteti, srednjovekovni manastiri i utvrđeni gradovi, artiljerijske fortifikacije i sl., predstavljaju važan segment turističke ponude Srbije. Kada se radi o arheološkim ostacima, izuzev nekoliko lokaliteta iz doba praistorije, poput Lepenskog vira, Vinče ili Drenovca, najveći potencijal za turizam u Srbiji predstavlja baština iz perioda rimske dominacije. Povezivanjem lokaliteta kao što su Sirmijum, Viminacijum, Trajanova tabla i Trajanov most, Šarkamen, Naisus i Medijana, Caričin grad, Dijana Karataš, Kale Krševica, Hisar i Drenovac osmišljena je kulturna ruta (Put rimskih careva) koja vodi putnika kroz vreme kada je Dunav bio istočna granica Rimske imperije. Autori se u ovom radu osvrću na neka pitanja prezentacije i interpretacije srpskih arheoloških lokaliteta u turizmu, naglašavajući značaj pre svega tzv. neposredne interpretacije za doživljaj posetilaca i turista. Treba imati u vidu da arheološka nalazišta ne posećuju samo (masovni) turisti koji su tek usputno zainteresovani za razgledanje, već i oni koji zbog tih atrakcija ciljano biraju destinaciju svog putovanja. U tom slučaju radi se o arheološkom turizmu ili tzv. arheoturizmu, kao specifičnom obliku kulturnog turizma, koji zahteva i odgovarajuću raznovrsnost kvalitetne interpretacije na licu mesta.